Θάνατος..!!Μπρρρρ...

Κανω αυτο το ποστ γιατι ο φοβος για τον θανατο ειναι κατι που με απασχολει παρα πολυ και κατι που πιστευω απασχολει ολους τους ανθρωπους ...
Εχω καταληξει πλεον σε ενα συμπερασμα , οτι φοβομαστε τον θανατο οχι ακριβως επειδη χανουμε τη ζωη μας και χανουμε αυτο τον κοσμο και οτι αγαπαμε , αλλα περισσοτερο επειδη ο θανατος ειναι η πορεια προς το αγνωστο.
Πιστευω οτι αν το δουμε απο μια πλευρα ο μεσος ορος ζωης ενος ανθρωπου ειναι περι τα 75 χρονια ,συγκρινοντας λοιπον με τα χρονια που υπηρχε και θα υπαρχει ο κοσμοσ μας ο χρονος μας πανω στη γη ειναι σχεδον αμελητεος .... Και ο θανατος ειναι μια κατασταση στην οποια θα περασουμε την αιωνιοτητα ! Εξαλλου λενε οτι η πιο τρομερη στηγμη στη ζωη ενος ανθρωπου ειναι η γεννηση και οχι ο θαντος του . Διοτι η ψυχη ερχεται σε επαφη με τα παθη αυτου του κοσμου αμεσως μολις αντικρισει το φως .

Ο θανατος ομως ειναι αυτο που δινει αξια στη ζωη , διοτι αν ημασταν αθανατοι , μπορει να αδιαφορουσαμε για τα παντα , το αγνωστο δεν θα υπηρχε και ετσι δεν θα υπηρχε περιεργεια , αν δεν υπηρχε περιεργεια δεν θα υπηρχε φιλοσοφια , και αν δεν υπηρχε φιλοσοφια δεν θα υπηρχε ηθικη.
Θα ζουσαμε λοιπον σε ενα κοσμο γεματο ακολασιες και κακια....

Δεν πρεπει λοιπον να φοβομαστε το φυσικο επακολουθο της ζωης ... ειναι κατι φυσικο , απλα πρεπει να φροντιζουμε η ζωη μας να ειναι πιο ωραια και πιο ουσιωδης ...................................

Θα ηθελα να ακουσω τις αποψεις σας περι του θεματος.. ετσι για να δω τι σκεφτεστε γι αυτο..!

Καλό θέμα...Λοιπόν, ξέρετε τι πιστεύω;;..Σίγουρα όλοι φοβόμαστε το θάνατο.Προσωπικά,δε μπορώ να πω ότι τον φοβάμαι με την έννοια του άγνωστου (πάντα μου άρεζε να γνωρίζω νέα πράγματα!!!)..Στο κάτω κάτω, άμα πεθάνεις,δεν καταλαβαίνεις και πολλά πράγματα μετά...μπορεί και να καταλαβαίνεις,αλλά έχω τόσα για να αγχωθώ τώρα,που δεν μπορώ να σκέφτομαι και πώς θα είναι μετά θάνατον!!!!...Τ/ντων,για να μην ξεφεύγω,το θάνατο τον φοβάμαι πιο πολύ όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να έρθει νωρίς,απροσδόκητα..χωρίς να έχεις προλάβει να κάνεις όλα όσα θες...δε με ενδιαφέρει να σκεφτώ πόσο θα ζήσω..50 χρόνια;;70;;30 ίσως;;..Αρκεί τα χρόνια που θα ζήσω, να τα ζήσω πραγματικά..αυτά που θα έχω κάνει να έχουν νόημα..να μην έχω αφήσει εκκρεμότητες...να έχω κάνει τους ανθρώπους μου ευτυχισμένους και να έχω δώσει και πάρει αγάπη πραγματική...Αν το καταφέρω αυτό,δε με νοιάζει τίποτα,ειλικρινά..Α,και κάτι άλλο..Θεώρω ό,τι χειρότερο,το να πεθαίνεις με άσχημο τρόπο-τι εννοώ:η μάνα που κάηκε με τα παιδάκια της στη το περασμένο καλοκαίρι στις φωτιές της Πελ/σου ή το παλικάρι που πέθανε,επειδή ένας αετός έχασε το φίδι,που είχε στο στόμα του για να το φάει,το φίδι έπεσε στο νεαρό και τον τσίμπησε,με αποτέλεσμα αυτός χωρίς να προλάβει να πάει στο νοσοκομείο να πεθάνει, είναι εντελώς εξωφρενικό και ....σκληρό ....και...δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω.
Κλείνοντας,αυτό που θα 'πρεπε να κάνουμε είναι να ζήσουμε πραγματικά και μετά..........ό,τι θέλει ας γίνει..

Όντως ενδιαφέρον θέμα..Ο θάνατος είναι σίγουρα κάτι που μας απασχολεί!Τουλάχιστον όμως τώρα με απασχολεί πολύ λιγότερο σε σχεση με το παρελθόν που θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρή με το που σκεφτόμουν πως μπορεί ένας δικός μου άνθρωπος να πεθάνει με έπιανε πανικός..και επιδή συνήθως τέτοιες σκέψεις μου έρχονταν το βράδυ είχα και αυπνίες το καημένο..Τέλος πάντων..Πραγματικά νομίζω πως πρέπει να συμφιλιωθούμε με αυτή την ιδέα..όλοι κάποια στιγμή θα φύγουμε..Το βασικό είναι να ζήσουμε καλά τη ζωή μας,όσο ζήσουμε..Και θα συμφωνήσω με τη Σοφία.Δεν με ενδιαφέρει το πότε θα πεθάνω αρκεί να έχω προλάβει να κάνω κάποια πράγματα που θέλω..όσο για τον τρόπο..Ε λογικό είναι να προτιμούσα να πεθάνω από γηρατειά η όσο το δυνατόν λιγότερο μακάβρια..Τέλος,ελπίζω σε ένα θάνατο ευτυχισμένο..Με την έννοια να φύγω γεμάτη και ήσυχη..

Και να θυμάστε καλά μου παιδιά..Μη ζηλεύετε ποτέ κάποιον που μπορεί να έχει περισσότερα από εσάς..Περιμένετε να δείτε το τέλος του..Γιατί όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: Μηδένα προ του τέλους μακάριζε...

Αλλά για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα.....Όπως λέει και ο λαός..
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΟΥ..ΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!!

Και εγώ παλαιότερα ίσως να είχα πιο πολλές φοβίες.. Τώρα βλέπω ότι είμαι πιο χαλαρός.. Ότι είναι να γίνει ας γίνει..! Δεν θέλω να απασχολώ το μυαλό μου με αυτό το θέμα!

δεν έχω κάτι καινούριο να πω, καθώς συμφωνώ με τους προλαλήσαντες!

όταν είναι να έρθει, θα έρθει! αυτό ξέρω ...

Kαι μάλιστα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αποφύγουμε! Ίσως να το καθυστερήσουμε!

ακριβώς Κρυσταλία!! το καθυστερούμε πολύ